Dag 18, een dag zonder internet

Afgelopen nacht heeft het onophoudelijk geregend, en gewaaid en niet te zuinig. Gelukkig heeft de camper ook dit doorstaan en is alles droog gebleven.

’ S morgens is het weer nog  steeds niet geweldig en we nemen het er even van, alles op het gemakje. Dan is het weer tijd voor een rondje vullen en legen, wat allemaal prima kan op de stadscamping. En dan gaan we, na eerst nog een gezellig gesprek met de Zweedse achterbuurman, weer op pad. Vandaag rijden we 180 km, en het is ondanks de regen, die nog steeds valt echt een prachtige route! 

Of het nou komt omdat in Zweden het allemansrecht geldt ( iedereen mag overal gebruik van maken, zoals wildkamperen, er staan bbq’s in de natuur die je kan gebruiken als je wilt)  maar het valt mij in ieder geval op dat het zo schoon is hier, geen Mac Donalds afval langs de weg, overal is het opgeruimd. Bijzonder vergeleken met ons, waar overal pestzooi langs de kant van de weg ligt! 
Oh en geen file’s, wat een verademing! 

En hey, noem me een emotionele doos als je wilt, maar regelmatig schiet ik ff vol zo onderweg, dit is zoals natuur bedoeld is, niet zoals bij ons waar alles vol huizen staat en vol industrie. En natuurlijk hebben we werkgelegenheid nodig, maar waar houd het op? Zitten we straks in Nederland overal hutjemutje op elkaar? 
Tja, ik kan er niets aan doen, Zweden doet iets met me, het raakt me! En dan de mensen… we hebben nog niet één onaardige Zweed ontmoet, super vriendelijke mensen. 

Camperaars zwaaien naar elkaar onderweg, nou ja de meesten dan, een leuke en gezellige bezigheid onderweg. Vandaag komen we een camper tegen, ook een Iveco camper. Geen Concorde, maar zij zien al van veraf dat wij ook Iveco rijden en zwaaien dan ook heel erg enthousiast,  het geeft ons een smile van oor tot oor😃

Onderweg stoppen we nog even voor een ijskoffie en verse broodjes en dan gaan we richting de eindbestemming van vandaag. We hebben een plek gevonden vlakbij Skärshult. 

We rijden het erf op en worden al snel enorm enthousiast begroet door een vriendelijke Duitser, hij maakt bijna een vreugdesprongetje en wijst ons bijna huppelend het kampeerveld. 
Het is een prachtige  plek, waar we helemaal alleen staan. 

Later komt hij nog even met zijn vrouw buurten. Ze stellen zich voor als André en Angi. Ze vertellen hun verhaal over hoe ze hier gekomen zijn, en vertellen ook dat ze nu pas 3 weken hun grond verhuren aan camperaars. Wij zijn de 16de bezoekers. 
Ze wonen hier nu 1,5 jaar, hebben een paar huisjes op dit land inclusief een half meer ( 2 hectare) en een shitload aan grond.  Zijn ouders zijn mee geëmigreerd en wonen in het iets kleinere huisje op het erf. Volgend jaar komende hier zeker terug om te zien hoe het gaat met deze leuke, hartelijke mensen! 

We laten de hondjes een plas doen, Lee gooit gauw  een hengeltje uit en duiken er op tijd in, want morgen, eindelijk….!!!! 
Tot morgen  ( of eigenlijk, later vandaag) ❤️
 

Oh en de hondjes hebben ook de tijd van hun leven hier ❤️